Blog van Ramo de Boer

Een perspectief is gezien vanuit haar psychologische inhoud een min of meer samenhangend idee, of beter, een geloof over de werkelijkheid. Dit geloof is echter geen bewust gekozen, overwogen visie, maar ontstaat redelijk ongemerkt door de tijd heen. Ons emotioneel en psychologisch perspectief mag dan vrij autonoom tot ontwikkeling komen, het bepaalt wel in belangrijke mate wat we (kunnen) waarnemen, en ook hoe we die informatie (kunnen) verwerken, beoordelen, labelen en opslaan.

Onze Aandacht [1] is zo voor de hand liggend dat we er geen benul van hebben. Dat is slecht nieuws omdat Aandacht voor ons welzijn en ontwikkeling cruciaal is. Het is Aandacht waarmee we waarnemen, waarmee we ervaren, waarmee we interacteren met onze omgeving, waarmee we ons engageren met anderen.

Rusten in Aandacht De 4e Realisatie Fase heet zo omdat we in deze Fase komen van glimpen, korte momenten en langere perioden tot de stabiele realisatie of verwezenlijking van de natuur van onze geest. In woorden lastig te vatten, deze pure, woordeloze, conceptloze staat van zijn. Essentieel is het inzicht dat deze staat altijd al aanwezig was, het is niet iets dat wij fabriceren of teweegbrengen door onze beoefeningen in de eerdere Fasen.

In de 3e Existentiële Fase kunnen we de ontwikkelingsvraag omschrijven als: Hoe bevrijd ik mij van de beperkingen van mijn Rationele zelf - van mijn gebondenheid aan, en automatische interactie met de doorlopende stroom van zintuiglijke indrukken en babbelende gedachten? Of anders gezegd, van het diepgewortelde geloof dat ik een onafhankelijk, afgescheiden en op zichzelf staand individu ben.

Vraag je je ook wel eens af of je persoonlijke ontwikkeling wel de goede kant opgaat? Of überhaupt wel duidelijk richting heeft? Of dat er wel voldoende vaart in zit? En hoe bepaal je dat eigenlijk? We kunnen lang in de illusie leven dat we meer dan genoeg tijd en mogelijkheden hebben, maar eigenlijk we weten wel dat dat niet zo is. Onze tijd en mogelijkheden zijn absoluut beperkt, hoe positief we ook denken.

Presentatie van de 4 Fasen van Bewustzijn Ontwikkeling - inhoud, ontwikkelingsmogelijkheid en doel, obstakels en het mechanisme van Omvatten en Overstijgen. Introductie voor de Trainingen Verlicht Je Leven en boek publicatie medio 2018. Tijdens de Autonome Fase tot onze volwassenheid gaat ontwikkeling automatisch, maar voor verdere bewustzijn ontwikkeling in ons leven moeten we vanaf de tweede, Psychologische Fase, ons daar bewust toe zetten en zijn inzet, motivatie en doorzettingsvermogen onontbeerlijk, net als de juiste theoretische- en praktische kennis van de Fasen.

In mijn werk valt me regelmatig op dat mensen zich wel graag willen ontwikkelen - of ergens van af willen - maar weinig zicht hebben op de weg die ze zullen gaan. Ik doel hier op de ontwikkeling van ons bewustzijn, ofwel hoe we de kwaliteit ervan kunnen verhogen. Onze hele gerichte bewustzijnsontwikkeling - vanaf onze volwassenwording tot aan de volledige realisatie van ons potentieel - noemen we, naar het einddoel, het Spirituele Pad. Het Pad naar Spirituele Realisatie.

We staan bijna constant in de 'doen' stand, of het nu gaat om onze relaties, carrieres of persoonlijke- en spirituele ontwikkeling. Ontspannen in Aandacht is meer dan tijdelijk even 'niets' doen, als dat al lukt, maar een houding die Rust en Ruimte als haar kenmerk heeft.

De meester in Zazen* Suzuki vertelt ons met deze wijsheidinstructie dat alert aanwezig zijn, pijn pijn laten doen, leidt tot het kunnen verdragen van pijn en ons bevrijd van lijden. Het verschil tussen pijn – een veel voorkomend fenomeen gedurende ons leven op lichamelijk, emotioneel en geestelijk vlak – en lijden is juist onze omgang ermee.

Het trainen van de geest onderscheidt zich van de andere niveaus van reflectie doordat het een gerichte inhoudelijke training van de geest is. Het doel is hetzelfde ― het bevrijden van onze geest uit haar automatische en impulsieve reactiviteit ― maar het hoe en wat verschilt van andere technieken.